اصغر زارع کهنموئی – پایان تک‌زبانی

با سلام.
کتاب شما را از طریق یک دوست و سفارش او تهیه کردم و با عطش فراوان شروع به خواندن کردم. عنوان کتاب گیرا ست و مقدمه آن پهنه ی وسیعی از موضوعات را معرفی میکند که قرار است به آن بپردازید و با اشخاص صاحب نام مصاحبه کرده و روشن سازید که چرا “تک زبانی باید به پایان برسد”. به همین علت، مقدمه انتظارات خواننده را در سطح بالایی تعیین میکند.
چون به زحمات و حاصل کار شما بسیار احترام قائل هستم نکاتی را با شما در میان خواهم گذاشت که امید دارم با بردباری خوانده و نظر خودتان را برایم بنویسید.
چندین بار تا اواخر فصل اول (خطای اخلاقی و … ) خواندم ولی نتوانستم ادامه دهم.
با اینکه مصاحبه شونده صاحب نظر و استاد در چندین زمینه معرفی میشود، بدون هیچ اشاره ای به تعاریف و اصول و اساس سخن خود به ارائه ی نظر خود میپردازد و شما آن را تحت عنوان “دلایل لزوم یاد گیری و ترویج زبان مادری” ثبت کرده اید.
هر مطلب علمی بایستی با تعاریف شروع شود تا خواننده ی از خیلی جا بی خبر بداند که صحبتهای بعدی با پایه و اساس هستند و قابل استناد.
اشاره میکنند که بر اساس تمام نظامهای ارزش گذاری حذف زبان مادری خطاست و سپس چهار مورد را مطرح میکنند: اخلاقی، حقوقی، زیبایی شناختی و مصلحت اندیشی.
بر چه اساسی و آیا این چهار عنوان تنها نظام ارزش گذاری هستند؟ اصلا بحث نظام ارزش گذاری چرا مطرح شده؟ تعریف این نظامها چیست؟ و چگونه با این مطالب ارتباط برقرار میکنند.
چرا زبان را با نظام زیبایی شناختی ارزش گذاری میکند؟ چه ارتباطی با این نظام دارد؟ اصلا نظام ارزش گذاری زیبایی شناختی چیست؟ موضوع به شکل بسیار عامیانه ای با مطرح کردن “تنوع” و از میان رفتن آن به زیبایی شناختی مرتبط میشود: چون اگر تعداد زبانها را با حذف آنها کمتر کنیم تنوع را از بین برده ایم پس این زیبا نخواهد بود!!! (با این مفهوم ) یعنی با این توضیح ثابت کرده اند که پس باید زبان مادری باشد که جامعه زیبا دیده شود. آیا در یک شهر (تبریز ) که همه ترکی صحبت میکنند از نظر زبانی زیبایی از بین رفته؟ هیچ معیاری برای زیبایی مشخص نیست، زیبایی کاملا موضوعی مفهومی و شخصی ست و همه کس زیبایی و زیبا را یکسان نمیبینند. نبود تعریف و معیار به شدت موضوع را عوام فریبا کرده.
به همین ترتیب است بقیه ی این فصل. چرا خود شما در مقام مصاحبه کننده اینها را سوال نکرده اید؟
اشکال کار، به نظر من، اینجاست که نوجوان و جوانان ترک (تورک) خواننده ی کتاب شما بحث میکنند و استدلال میکنند و این کتاب را مرجع قرار میدهند. سوال این است، آیا واقعا کتاب قابل ارجاع است؟
با توضیحاتی که از دوست عزیزم – ناشر کتاب- شنیده ام، برای بار چندم کتاب را شروع کرده ام و امیدوارم اینبار تا آخر بخوانم.
توضیح اینکه، قضاوتی از کتاب شما ندارم ولی تا اینجا خواستم مشکلاتم را با موضوعات و نحوه ی پرداختن به آنها را با شما نویسنده ی محترم در میان بگذارم.
لطفا راهنمایی کنید.

سپاسگزارم.
محسن